> Αφθονία

Πέρα από το γεγονός ότι λόγω της κυριαρχίας του υπερκαταναλωτισμού πλέον έχουμε πάψει ουσιαστικά να ελέγχουμε την ζωή μας, καθημερινά πιεζόμαστε από το αυξανόμενο άγχος για την απόκτηση όλο και περισσότερων πραγμάτων. Έχουμε εθιστεί στην σπατάλη. Μετατρεπόμαστε σε αιχμάλωτους του μοντέρνου. Η ποσότητα έχει αντικαταστήσει την ποιότητα σε όλα τα κομμάτια της ζωής μας, από τις σχέσεις μας με τους γύρω μας μέχρι και στην διασκέδασή μας. Και η συνεχής αυτή κατανάλωση μόνο επιθετικότητα και νευρικότητα μας προκαλεί, πότε θα το συνειδητοποιήσουμε αυτο;

Κάποτε πίστευα πως οι νέες γενιές θα είναι πάντα μάχημες και θα έχουν την δύναμη να αντιμετωπίσουν και να σταματήσουν αυτή την αλλοτρίωση που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Πως θα έχουν ιδανικά καθώς οι νέοι, όπως προστάζει η φύση της νεότητας τους, δεν είναι συμβιβασμένοι και δεν συμβιβάζονται.

Κι όμως αυτή η έλειψη επικοινωνίας μας έχει κάνει 'παθητικούς' ανθρώπους. Κι ακόμη χειρότερα 'παθητικούς' νέολαίους.

Γι αυτό κι εγώ έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για πολλά. Και να αναθεωρώ απόψεις που από μικρή έθρεφα μέσα μου.

Και ναι, ποιός μιλάει... Εγώ...Κι όμως...

> Brian και David στην σκηνή

> Without you i m nothing

Strange infatuation seems to grace the evening tide
I'll take it by your side
Such imagination seems to help the feeling slide
I'll take it by your side
Instant correlation sucks and breeds a pack of lies
I'll take it by your side
Oversaturation curls the skin and tans the hide
I'll take it by your side

Tick tock
Tick tock
Tick tick
Tick
Tick
Tick tock

I'm unclean, a libertine
And every time you vent your spleen
I seem to lose the power of speech
You're slipping slowly from my reach
You grow me like an evergreen
You've never seen the lonely me at all

I
Take the plan, spin it sideways
I
Fall
Without you I'm nothing
Without you I'm nothing
Without you I'm nothing
Take the plan, spin it sideways
Without you I'm nothing at all

> για την Μ.

Ένα φιλί και μια τεράστια αγκαλιά στην Μ. Μέσα από εδώ έστω, αφού βρίσκεται κάποια χιλιόμετρα μακριά. Αν και καλύτερα θα έπρεπε να πω, πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Θέλει μαγκιά να παρατήσεις πράγματα που αγαπάς για πράγματα που θές να κατακτήσεις κι αυτή το ξέρει πιο καλά από πολλούς. Τουλάχιστον από εμένα σίγουρα.
Εγώ περιμένω και είμαι εδώ. Κι εκεί φυσικά. Όσα αποθέματα θετικής ενέργειας έχω στέλνω καθημερινά, να ξέρεις :P
Εν αναμονή της απο κοντά συνάντησης μας, σου στέλνω λίγη από την δική μου δύναμη για να συνεχίσεις αυτο που τώρα ξεκινάς. (luv) :*
Έλα, σκάσε ένα χαμόγελο τώρα :D

> it s only natural

Η φύση είναι αυθύπαρκτη. Ο άνθπρωπος είναι απλά φιλοξενούμενός της. Εφόσον λοιπόν δεν την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, αλλά την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας αν μη τι άλλο οφείλουμε να την προστατεύουμε. ε?
μάλλον έχω δίκιο εδώ.
Οφείλουμε απονομή διακιωμάτων στο φυσικό περιβάλλον, ως σύνολο, σαν δείγμα σεβασμού των ανθρώπων προς τη φύση μιας και είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την επιβίωση μας.

> Our aim is to get everyone talking towards a better future.

> Η δυσκολία στον καθένα μας βρίσκεται στην εξομολόγηση της πράξης...

και γιατί δεν εμφανίζεται ποτέ κατά την υλοποίηση της εκάστοτε 'βλαβερής' πράξης; αναρωτιέμαι!
Ελαφρά τη καρδία( συγνώμη, δεν έχω υπογεγραμμένη) δηλαδή πράττουμε; Ίσως.
Πόσο άσχημο είναι όμως να δυσκολεύται κανείς να εξωτερικεύσει πράγματα που ούτε αισθάνεται ένοχος, ούτε καν ντροπιασμένος να διαπράξει... Γιατί να θεωρεί δύσκολο, μα κυρίως ταπεινωτικό, να ομολογήσει πράγματα που αποφάσισε να κάνει; Ίσως να μην αποφάσισε κιόλας, απλά η συγκυρίες να τα έφεραν έτσι. Ίσως η ζωή από μόνη της να τον-την έσπρωξε να κάνει κάτι τέτοιο.
Εφόσον λοιπόν η λογική έχει δοθεί μόνο στον άνθρωπο, γιατί δεν την εκτιμά ο καημένος; Γιατί να μην ενεργεί σύμφωνα με όσα αυτή προστάζει; Μα τι λέω; Και ποιός είναι αυτός που θα θέσει τα όρια της λογικής; Ποιοί ίσως... Ποιοί θα ορίσουν τί είναι λογικό και τί όχι; Η δική μου λογική αυτό λέει τουλάχιστον.

Και ίσως να μην είναι και τόσο επιζήμιο όταν κάνουμε πράγματα που απέχουν από τα όρια της λογικής των άλλων. Πράγματα που φαινομενικά δεν είναι απόρροια της δικής μας λογικής καν. Έτσι, για να αποκτά η ζωή μας λίγο suspense.