Πέρα από το γεγονός ότι λόγω της κυριαρχίας του υπερκαταναλωτισμού πλέον έχουμε πάψει ουσιαστικά να ελέγχουμε την ζωή μας, καθημερινά πιεζόμαστε από το αυξανόμενο άγχος για την απόκτηση όλο και περισσότερων πραγμάτων. Έχουμε εθιστεί στην σπατάλη. Μετατρεπόμαστε σε αιχμάλωτους του μοντέρνου. Η ποσότητα έχει αντικαταστήσει την ποιότητα σε όλα τα κομμάτια της ζωής μας, από τις σχέσεις μας με τους γύρω μας μέχρι και στην διασκέδασή μας. Και η συνεχής αυτή κατανάλωση μόνο επιθετικότητα και νευρικότητα μας προκαλεί, πότε θα το συνειδητοποιήσουμε αυτο;
Κάποτε πίστευα πως οι νέες γενιές θα είναι πάντα μάχημες και θα έχουν την δύναμη να αντιμετωπίσουν και να σταματήσουν αυτή την αλλοτρίωση που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Πως θα έχουν ιδανικά καθώς οι νέοι, όπως προστάζει η φύση της νεότητας τους, δεν είναι συμβιβασμένοι και δεν συμβιβάζονται.
Κι όμως αυτή η έλειψη επικοινωνίας μας έχει κάνει 'παθητικούς' ανθρώπους. Κι ακόμη χειρότερα 'παθητικούς' νέολαίους.
Γι αυτό κι εγώ έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για πολλά. Και να αναθεωρώ απόψεις που από μικρή έθρεφα μέσα μου.
Και ναι, ποιός μιλάει... Εγώ...Κι όμως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου